Finding Calm in the Noise

(Onder de Engelse tekst kun je deze blog in het Nederlands lezen)

Lately, I realised how easily we can get lost in our own thoughts, and how powerful it can be to step away, even for just a few days.

Sometimes it feels as if my head is overflowing, filled with thoughts that take on a life of their own, and rarely in a positive way. I get caught in a kind of tunnel vision, unable to think clearly, seeing everything through worst-case scenarios. Old behaviour patterns take over. It drains my energy. I feel it in my body: low energy, a racing heart, a restless feeling, irritability, and poor sleep. It becomes a vicious circle that’s hard to break.

At that point, I knew it was time for rest and reflection.

I chose a 3-day mini retreat with Brigitte from Briezinspiratie. Three days, from 9:30 to 15:30, completely for myself. Time to read, write, meditate, walk, have meaningful conversations, enjoy a healthy lunch, a massage, and a facial. My phone went on flight mode. Nothing to do, nowhere to be.

And it’s incredible what rest can do for a person.

Brigitte helped me recognise my old patterns and reminded me that thoughts are just thoughts, not a reflection of the truth. Slowly but surely, my body and mind began to relax. The tunnel widened, the perspective broadened. I could see again that there’s always more than one way to look at things.

Now the challenge is to keep practising this. To notice sooner when I start to get stuck. To listen more carefully to what my body is trying to tell me. Not to ignore the signals, hoping they’ll simply disappear.
Because that’s like trying to hold a beach ball under water, you can do it for a while, but eventually it bursts back up with full force.

These three days taught me that real rest doesn’t come from doing nothing, but from allowing. Allowing what is, without judgement. And in that space, clarity, calm, and new energy begin to appear.

If you notice your mind overflowing or your body protesting, give yourself some space too. It doesn’t have to be a big retreat. Sometimes one quiet morning, a walk, or just switching off your phone is enough to reconnect with yourself.

What would happen if you gave yourself permission to pause?

De laatste tijd realiseerde ik me hoe makkelijk we kunnen verdwalen in onze eigen gedachten en hoe krachtig het kan zijn om even afstand te nemen, al is het maar voor een paar dagen.

Soms voelt het alsof mijn hoofd overloopt, vol met gedachten die een eigen leven leiden, meestal niet in positieve zin. Ik raak verstrikt in een tunnelvisie waarin ik niet meer helder kan denken en alles bekijk vanuit worstcasescenario’s. Oude gedragspatronen nemen het over. Dat vreet energie. Ik voel het in mijn lichaam: weinig energie, een hoge hartslag, een opgejaagd gevoel, veel boosheid en slechte nachten. Het lijkt een vicieuze cirkel waar ik niet zomaar uitkom.

Op dat moment wist ik: het is tijd voor rust en reflectie.

Ik koos voor een 3-daags mini-retreat bij Brigitte van Briezspiratie. Drie dagen, van 09.30 tot 15.30 uur, helemaal voor mezelf. Tijd om te lezen, schrijven, mediteren, wandelen, fijne gesprekken te voeren, gezond te lunchen en te genieten van een massage en gezichtsbehandeling. Mijn telefoon ging op flightmode. Even niets hoeven.

En wat rust niet met een mens kan doen.

Brigitte hielp me om mijn oude gedragspatronen te herkennen en me te realiseren dat gedachten slechts gedachten zijn, geen weerspiegeling van de waarheid. Langzaam maar zeker kwamen mijn lichaam en geest tot rust. De tunnel werd breder, het perspectief ruimer. Ik kon weer zien dat er altijd meer kanten aan een verhaal zijn dan die ene waarin ik vastloop.

Nu is het de kunst om dit te blijven oefenen. Om de volgende keer eerder te herkennen wanneer ik vastloop. Om beter te luisteren naar wat mijn lichaam me vertelt. Geen signalen negeren in de hoop dat ze vanzelf verdwijnen.
Want dat is alsof je een skippybal onder water probeert te houden. Dat lukt even, maar op een gegeven moment komt hij met volle kracht naar boven.

Deze drie dagen hebben me geleerd dat echte rust niet komt van niets doen, maar van toelaten. Toelaten wat er is, zonder oordeel. En juist daarin ontstaat ruimte voor helderheid, kalmte en nieuwe energie.

Als jij merkt dat je hoofd overloopt of je lichaam protesteert, gun jezelf dan ook even die ruimte. Het hoeft geen groot retreat te zijn. Soms is één stille ochtend, een wandeling of gewoon even offline gaan al genoeg om weer verbinding te maken met jezelf.

 Wat zou er gebeuren als jij jezelf toestemming gaf om even te pauzeren?